Homo Erasmus

Δευτέρα, Μαΐου 30, 2005

My Brighton Soundtrack

Sounds that remind me of my six months there, even now.

When I arrived:
‘Oh! You Pretty Things’, David Bowie
‘Stephanie Says’, Velvet Underground

The Greek Sounds:
‘Που να γυρίζεις’, Παύλος Σιδηρόπουλος
‘Ντιρλαντά’, Νίκος Ξυλούρης
‘Σε θέλω’, Βαγγέλης Γερμανός
‘Λάσπες’ Σωκράτης Μάλαμας

The hits:
‘Praise you’, Fatboy Slim
‘Hey Boy, Hey Girl’, The Chemical Brothers
‘Rendez Vu’, Basement Jaxx
‘She’s in Fashion’, Suede
‘Turn Around’ Phats & Small

and the ultimate Brighton record:
‘Quadrophenia’, The Who

Κυριακή, Μαΐου 29, 2005

Brighton

Οταν η ttallou πρότεινε να ξεκινήσουμε αυτό το blog κάθησα και σκέφτηκα: Τι θυμάμαι πια από αυτό το χειμώνα του ’99; Κι αυτά που θυμάμαι, τι αξία έχουν;

Τελικά θυμάμαι πολλά και οι αναμνήσεις αυτες ειναι πολυτιμες. Για ‘μένα, για τους άλλους δεν έχει σημασία…

Θυμάμαι:

- Το πρώτο σπιτι με τις κρεμασμένες πολυχρωμες κουπες σε γάντζους κάτω από τα ντουλάπια της κουζίνας,
- Radio 4: ‘Archers’ την ώρα που μαγειρευα,
- Τη Whiskie, τη γάτα που μου έκανε παρέα,
- Κρυο. Η θέρμανση έκλεινε στις 10,
- Το πρώτο party σε εστια. Οπου έπινες οτι έφερνες,
- Το πρώτο μου μαθημα Gender Studies. Τα ματια μου άνοιξαν διάπλατα,
- Την εκδρομή στην Οξφόρδη. Να ρίχνει καρέκλες κι εμείς να στεκόμαστε στη βροχή και στις λάσπες και να παρακολουθούμε rugby,
- Το Grapevine, pub του students’ union,
- Μια νίκη της Bayern Munich που ο Γερμανός συγκάτοικος πανηγύρισε,
- Formula 1 στην TV την Κυριακή το πρωί,
- Indian, home made από τον Umang – Ινδό συγκάτοικο,
- Ένα τρελό μεθύσι με ρακή που είχε στείλει η γιαγιά,
- Ηλιοθεραπεία στο Level και παγωτοπόλεμο,
- All you can eat for £5,
- Τα μπλε μου πόδια από την κρύα θάλασσα του Brighton,
- Τους γλάρους να πετάνε πάνω από το Palace Pier,
- Τη γαλλική ακτή που διαγραφώταν στον ορίζοντα τις καλοκαιρινές μέρες,
- Χιόνι στην παραλία,
- Fish and Chips,
- Chips with Mayo: Εισαγωγή στην Ολλανδική κουζίνα,
- Την αγαπημένη μου θέση στη βιβλιοθήκη δίπλα στο παράθυρο και τον τύπο που πάντα καθόταν στην απέναντι θέση,
- Τη συμφοιτήτρια που αποφάσισε να σπουδάσει στα 46 γιατί ‘ποτέ δεν είναι αργά’,
- Τουρνουά μινι-ποδοσφαίρου, το οινόπνευμα και τα hansaplast στην τσάντα μου για τους τραυματίες, και τις Grolsch στην τσάντα της Jorine για τους θεατές ,
- Εκδρομή στο Λονδίνο και shopping για νυφικό στο Camden Town,
- Το ψευτικο tattoo από henna που σόκαρε τους γονείς μου όταν το είδαν,
- Εισαγωγή των βορειοευρωπαίων στην τελετουργία του ελληνικού καφέ ,
- Ξυλούρης και Bowie στο κασσετόφωνο και νεύρα τσατάλια για τον Daniel,
- Σουηδικό πρωινό,
- Ποδηλατάδα από το σπίτι στο Πανεπιστήμιο,
- Big Saisbury’s το πιο μεγάλο super market που είχα δει,
- Την πρώτη μου βραδινή έξοεδο στην πόλη,
- Το θεό που χόρευε στη μπάρα και το γκόμενό του που χόρευε δίπλα του ,
- Την κοπέλα που προσπάθησε να μου ‘πιάσει κουβέντα’ – shocked but flattered,
- Περαντζάδα στο Lewes,
- Frisbee έξω από τη βιβλιοθήκη,
- Τον αποτυχημένο μουσακά που ετοίμασα για την Claire και τη Josee και που δεν έφαγε ούτε η Whiskie,
- Το σταθμό του τρένου,
- Τα ραντεβού στο Ρολόι,
- Τα δισκάδικα στα North Lanes,
- Την πιο φτηνή ζακέτα που αγόρασα στη ζωή μου και που ακόμα φοράω,
- Τα Brick’a’Brack,
- Τον αποχαιρετισμό στο σταθμό του λεωφορείου όταν έφευγα. Πώς έκλεγα στο αεροπλάνο της επιστροφής…

Πέμπτη, Μαΐου 26, 2005

Του κόσμου τα προγράμματα


Αναλυτικά εδώ

Τρίτη, Μαΐου 24, 2005

Ταξίδι στο ταξίδι...


Στη Νοτιο-Ανατολική Αγγλία ο πιο γρήγορος τρόπος να πας απο τη νότια ακτή στην ανατολική είναι μέσω Λονδίνου. Αυτό το ανακάλυψα μόλις έφτασα στο Ashford. Κερδίζεις χρόνο λοιπόν, που είναι πολύτιμος. Χάνεις όμως άλλα πράγματα.

Το τρένο από Ashford προς Devon είχε πεντάλεπτη καθυστέρηση, πρώτη μου 'μεσογειακή' εμπειρία στη Βρετανική νήσο. Μπήκα βιαστική στο βαγόνι που σταμάτησε μπροστά μου και δεν έδωσα ιδιαίτερη σημασία στο γεγονός ότι το τρένο αποτελούνταν από δύο βαγόνια όλα κι όλα. Βλέποντας ότι είχα στη διάθεσή μου όλες τις ελεύθερες θέσεις, επέλεξα την τρίτη δεξιά προ του τέλους θέση δίπλα στο παράθυρο.

Άνοιξα το βιβλίο μου και προσπάθησα να βυθιστώ στην αγγλική λογοτεχνία. Ούτε θυμάμαι τι βιβλίο διάβαζα τότε. Σε δέκα λεπτά το βιβλίο είχε κλείσει κι εγώ ανακάλυπτα ότι ήμουν μοναδικός επιβάτης.

Ήταν μια παράξενη αίσθηση. Στην αρχή τρομοκρατήθηκα, σκέφτηκα ότι μπορεί στον επόμενο σταθμό να μπει κανένας μεθυσμένος μισογύνης (κάθε μέρος έχει κι από έναν τέτοιο), μετά όμως από την πρώτη στάση κατάλαβα ότι το τρένο θα ήταν ολοδικό μου μέχρι τον τελικό προορισμό.

Παραδόξως ο καιρός ήταν πραγματικά καλοκαιρινός σε όλη τη διαδρομή. Ηλιαχτίδες έπεφταν πάνω στα γδαρμένα δερμάτινα καθίσματα και φώτιζαν πιο έντονα το πολυκαιρισμένο πάτωμα. Ήλιος και ζέστη, δύο πράγματα που μου είχαν λείψει αυτούς τους πρώτους μήνες στην Αγγλία. Τελικά είχα δίκιο που είχα έρθει εδώ κι ας γκρίνιαζα όλη την ώρα κι ας ήξερα ότι η καλή μέρα δε θα κρατήσει.

Όταν έφτασα στο Devon είχε ήδη συνεφιάσει και μετά από λίγη ώρα άρχισε να βρέχει. Και δε με ένοιαζε. Ήμουνα ελεύθερη να κάνω ότι θέλω, να βραχώ, να πάω στην pub, να πάρω το τρένο πίσω. Κι εγώ απλά τελείωσα τη βόλτα μου και κάθησα ν' απολαύσω την ανοιξιάτικη μπόρα που τέτοια δεν είχα ξαναδεί...


Σημείωση: Από το Brighton είχα ξεκινήσει, έτσι για να ακολουθούμε και τους κανόνες της οικοδέσποινας ttallou...

Κυριακή, Μαΐου 22, 2005

Αμβούργο

Δεν έχω πάει!
Αλλά Θεού θέλοντος φεύγω το Φλεβάρη!
"Υπομονή" ως τότε!

Σάββατο, Μαΐου 21, 2005

Έι, homo Erasmus!

Τα τελευταία χρόνια η Erasmus Airlines προσφέρει στους Ευρωπαίους φοιτητές την ευκαιρία να ανήκουν για διάστημα από έξι μήνες έως ένα χρόνο στο νέο ανθρώπινο είδος, τον Homo Erasmus (άξιος συνεχιστής του Homo Sapiens).

Για αυτό το διάστημα οι φοιτητές συνεχίζουν τις σπουδές (λέμε τώρα…) σε πανεπιστήμιο της επιλογής τους στο εξωτερικό (Ευρώπη) εμπλουτίζοντας τις εμπειρίες τους.

Η κοινή διαπίστωση ότι κατά γενική ομολογία οι φοιτητές αυτοί επιστρέφουν τρις-ευτυχισμένοι και κολλημένοι σε όσα πέρασαν, μας οδήγησαν στην απόφαση να φτιάξουμε ένα blog με οδηγίες προς ναυτιλλόμενους και αναμνήσεις από τις φιλόξενες πόλεις.

Όσοι πιστοί, προσέλθετε με γράμμα στο mail μου, ώστε να γίνετε «συνεργοί στο έγκλημα» και η ιστορία σας να μπει στη σελίδα.

Thanx/Merci/Danke/Gracias

Ttallou

ΥΓ: Θα πρότεινα οι ιστορίες του καθενός να φέρουν τον τίτλο της πόλης που τον φιλοξένησε και να μην ξεχάσουμε να αναφέρουμε το αντικείμενο των σπουδών μας