Homo Erasmus

Νοέμβριος

-

Ο Νοέμβριος ήταν κάτι σαν την άνοιξη… Ταξιδάκια στο Ελσίνκι και άλλες πόλεις της περιοχής έδωσαν μια άλλη νότα στη ζωή και την παραμονή εδώ. Ακόμα και η ζωή στο χωριό ξεκίνησε να γίνεται υποφερτή. Η αλήθεια είναι ότι απομακρύνθηκαν και κάποια άτομα του EILC που εν τέλει κρατούσαν την όλη παρέα μακριά από καινούρια άτομα.

Κάναμε και εμείς το άνοιγμα μας στην κοινωνία του Erasmus που λέτε… (ελπίζω να το κάναμε καλύτερα από το άνοιγμα που έκανε το Πα.Σο.Κ. στην ελληνική κοινωνία). Άρχισε λοιπόν το Erasmus να μοιάζει με αυτά που έλεγαν όλοι οι υπόλοιποι που είχαν πάει πριν. Βρίσκω και σε κάποιο μεσημεριανό μια κοπέλα από την Πολωνία. Ήταν στα μαθήματα γλώσσας στο Ελσίνκι και λίγο πολύ είχε περάσει από τα ίδια στάδια που είχα περάσει και εγώ. Αμέσως ξεκινήσαμε να μιλάμε και δεν αργήσαμε πολύ να δεθούμε. Έστω και αργά φάνηκε να βρίσκω κάποιον να καταλαβαίνει το τι υπάρχει μέσα στο κεφάλι μου..

Στις πολλές συζητήσεις μας, γυρνάει με τα σπαστά, αλλά παράλληλα cute αγγλικά της και μου λέει: «Όταν με ρώτησαν στην χώρα μου γιατί θέλω να πάω Erasmus τους απάντησα για να γνωρίσω άλλους ανθρώπους, νοοτροπίες και πολιτισμούς. Στην πραγματικότητα όμως, αυτό που γνώρισα καλύτερα εδώ ήταν ο ίδιος μου ο εαυτός».

Και μένω κόκαλο!!! Έχει δίκιο. Αυτό που έμαθα εδώ είναι το τι πραγματικά θέλω ΕΓΩ ως άνθρωπος, τι με γεμίζει και τι όχι. Έμαθα να επιβιώνω σε περίεργες καταστάσεις και να αντιμετωπίζω τα πάντα και με λίγο χιούμορ. Έμαθα ότι το να κάνεις πράγματα για τον εαυτό σου είναι κάτι αναγκαίο όταν δίνεις πολλά στους άλλους γιατί κάποια στιγμή στερεύεις και δεν μπορείς να χαροποιήσεις τους άλλους, αλλά κυρίως δεν μπορείς να χαρείς εσύ.

Σήμερα, βλέπω το Erasmus μου με πολύ πιο θετικό μάτι. Ωστόσο, δεν παύει να είναι μια περίοδος της ζωής μου που είχα μυθοποιήσει και όταν ήρθε η ώρα να τη βιώσω δεν μου ήρθε όπως την περίμενα. Δεν είναι όλες οι περιπτώσεις ίδιες. Δεν μπορούν όλοι να έχουν το ίδιο καλά συναισθήματα από κάτι.

Αν και ακόμα δεν έχει τελειώσει το Erasmus, μπορώ να βγάλω κάποια συμπεράσματα, μόνο 18 μέρες έμειναν και από αυτές πάνω από τις μισές είναι σε ταξίδια εκτός βάσης. Θα προτείνω σε όλους τους επόμενους να πάνε!!! Κακά τα ψέματα είναι εμπειρία ζωής και δεν την ζεις εύκολα εκτός πλαισίου… Δεν είναι όσο τέλεια την έχουμε σχηματίσει κάποιοι στο μυαλό μας, τουλάχιστον όχι στην αρχή.

Η λύση είναι στο να μην κλειστείτε και να μην κάνετε παρέα μόνο με συγκεκριμένα άτομα. Μπορεί να είναι η παρέα σας και τα καλύτερα παιδιά του κόσμου!!! ΟΜΩΣ, αυτό θα σας εμποδίσει από το να γνωρίσετε κόσμο που μπορεί να λατρέψετε, να κάνετε τρομερή παρέα, να σας βοηθήσουν απίστευτα, ακόμα και να τα ερωτευτείτε.

Απομάκρυνα πολλά άτομα που απ’ ό, τι μου είπαν προσπάθησαν να με πλησιάσουν γιατί ήμουν προσκολλημένος σε κάποιους ανθρώπους και κάποιες καταστάσεις. Μιλήστε σε όλους. Δεν θα σας παρεξηγήσει κανείς και δεν πρόκειται να σας φάει και κανείς. Να είστε αυθεντικοί και μόνο αυτό θα είναι το διαβατήριό σας.

Εγώ μπορεί να μην είχα το τέλειο εράσμους, αλλά είχα τουλάχιστον έναν τέλειο τελευταίο μήνα (μπορεί και δίμηνο, αν συνεχίσουμε έτσι)!!! Η ζωή είναι εκεί έξω! Ας την αράξουμε από το χέρι και να τρέξουμε μαζί της. Αν την κοιτάμε από το παράθυρο δεν βγαίνει τίποτα!!!

posted by Νίο at 6:36 π.μ.