Meine Erasmusgeschichte ,Teil Zwei:Puhutekko Saksaa,Ranskaa tai Englantia?
Ας πάμε όμως λίγο πίσω στην ξινή αγγλίδα που δεν μίλαγε αγγλικά. Στα διάφορα λοιπόν πάρτι που την πετύχαινα προσπαθούσα μετά μανίας να της μιλήσω γερμανικά αλλά λόγω της δυνατής μουσικής και του περιορισμένου μου λεξιλογίου υπήρχαν σοβαρά προβλήματα επικοινωνίας.Σε κάποια φάση της πρότεινα να μιλήσουμε γαλλικά (μια και σπούδαζε γαλλική&γερμανική φιλολογία) αλλά και πάλι αρνήθηκε (BITCH!). Η μόνη μου ελπίδα ήταν να βγω μαζί με αυτή και τις ελληνίδες «φίλες» μου για κανέναν καφέ ώστε να υπάρχουν πιο ευνοϊκές συνθήκες επικοινωνίας. Πράγματι σε κάποια φάση οι ελληνίδες (οι οποίες αποδείχθηκαν τρις-χειρότερες από τις αγγλίδες σε συμπεριφορά) μου λένε «ραντεβού στο τάδε μέρος για να βγούμε όλοι μαζί!». Χάρηκα κι’ εγώ, άνοιξα το λεξικό και πλακώθηκα να μαθαίνω όποια λέξη μου φαινόταν χρήσιμη απ’ έξω. Δυστυχώς όμως όταν πήγα στο μέρος όπου είχαμε κανονίσει να συναντηθούμε δεν εμφανίσθηκε κανείς. Καταστενοχωρημένος την άλλη μέρα βρήκα τη μία ελληνίδα και απολογήθηκε πως "φάγανε όλες μαζί, μετά πήγαν για shopping και ξεχάστηκαν". Εγώ εν τω μεταξύ δεν είχα κινητό κι’ έτσι δεν μπόρεσαν να με ειδοποιήσουν….Ήταν τότε Κυριακή θυμάμαι. Καταβαραθρωμένος ψυχολογικά βγήκα για βόλτα στην πόλη και αποφάσισα να πάω στο Flohmarkt ήτοι αγορά παλαιών αντικειμένων που λάμβανε χώρα στην περίφημη πλατεία Friedensplatz. Εκεί, καθώς περιπλανιόμουν ασκόπως κοιτάζοντας αδιάφορα τα εκθέματα ,βλέπω στα 50 μέτρα την Φινλανδέζα που μου είχε υαλίσει στο «επίσημο πάρτι του Εράσμους» μαζί με κάποιες φίλες της .Υπό κανονικές συνθήκες και λόγω της συστολής του χαρακτήρα μου δεν θα έμπαινα στον κόπο να πάω να της μιλήσω .Όμως στη δεδομένη χρονική στιγμή ήταν τέτοιο το μίσος μου για την ξινή αγγλίδα και τις έτι ξινότερες ελληνίδες «φίλες» της που ξεπέρασα όλους τους φόβους και διανύοντας σε χρόνο μηδέν την απόσταση που μας χώριζε παρουσιάσθηκα στην Φινλανδέζα ως συνάδελφος ερασμίτης .Αρχικά της μίλησα με τα άθλια γερμανικά μου γιατί είχα πάρει φόβο αλλά σύντομα ανακάλυψα ότι μιλούσε αγγλικά με ευχέρεια και σύντομα μαζί με τις φίλες της γυρίσαμε όλη την αγορά. Φαινόταν σαν την κοπέλα των ονείρων μου…όμορφη, καλοσυνάτη με φοβερή αίσθηση του humor και με μία σοβαρότητα και αρχοντιά που σπάνια συναντά κανείς στη βόρεια (αλλά και στη νότια) Ευρώπη. Όταν τελειώσαμε τη βόλτα και αυτή και η φίλες της ετοιμάστηκαν να φύγουν είπα μισο-αστεία ,μισο-παραπονεμένα «Και τώρα θα μας φάει το διάβασμα και θα χαθούμε». «Μην ανησυχείς» μου απάντησε, «κάπου θα ξαναβρεθούμε».Έτσι κι’ έγινε. Την πέτυχα ξανά σε πάρτι στο μπαρ της εστίας μου, καθώς κι’ άλλη μια φορά σε άλλο πάρτι (ήταν η εποχή όπου είχα γίνει…Βονν-α-πάρτης ;-)) .΄ Ωστόσο η μεγάλη συγκυρία εμφανίστηκε όταν μια μέρα ξύπνησα δύο ώρες αργότερα του κανονικού (γιατί άραγε…;) . Κατεβαίνοντας στη στάση του λεωφορείου που ήταν δίπλα στην εστία μου την είδα να περιμένει εκεί. Καθίσαμε λοιπόν μαζί στο λεωφορείο και τότε συνειδητοποίησα ότι η εστία στην οποία έμενε απείχε γύρω στα 200 m από τη δική μου ενώ η σχολή της ήταν απέναντι από το τμήμα φυσικής -γι’ αυτό κι’ έπαιρνε το ίδιο λεωφορείο. Γύρω στη μέση της διαδρομής τη ρωτάω .. «Θα βγεις καθόλου αυτή την εβδομάδα;». «Ναι, θα πάω στην Όπερα». Και τότε με χαρακτηριστική άνεση που ακόμα και σήμερα αναρωτιέμαι που τη βρήκα, αυτοπροσκλήθηκα! «Α ωραία! Να έρθω κι’ εγώ;». «Βεβαίως απαντάει, στείλε μου e-mail να το κανονίσουμε».Τελικά δεν χρειάστηκε να στείλω e-mail καθ’ ότι το επόμενο βράδυ την πετυχαίνω στο πάρτι των τμημάτων φυσικής/ διατροφικών επιστημών (που συνδιοργάνωνε η σχολή της και η σχολή μου!) όπου ευθύς με ρωτάει «Τι έγινε, θα πάμε τελικά στην Όπερα;Έκλεισα θέσεις!».Έτσι ανταλλάξαμε και κινητά (λίγες ώρες νωρίτερα είχα αγοράσει μεταχειρισμένο κινητό από έλληνα της περιοχής ;) ) και την άλλη μέρα πήγαμε μαζί να πάρουμε τα εισιτήρια. Να αναφέρω σε αυτό το σημείο ότι το εισιτήριο ήταν Jamba διότι κάθε άτομο που εγγράφεται πολίτης της Βόννης λαμβάνει δώρο και ένα μπλοκ με πλήθος κουπονιών που του επιτρέπουν δωρεάν είσοδο σε διαφόρων ειδών καλλιτεχνικές εκδηλώσεις (η χαρά του τσαμπατζή φοιτητή). Εκεί είναι που μου ήρθε το le shock καθότι τα εισιτήρια που πήραμε ήταν δύο. «Μα καλά, η αγαπημένη σου φίλη η Terhi δεν θα έρθει;». «Όχι, μόνη μου θα πήγαινα!».Ε όπως μπορείτε να φαντασθείτε ο υποφαινόμενος δεν βρισκόταν πια στο γερμανικό έδαφος αλλά έπλεε σε πελάγη ευτυχίας……κι’ έτσι την επόμενη μέρα ,Παρασκευή 8 Νοεμβρίου 2002 γύρω στις 8 το βράδυ την περίμενα έξω από την Όπερα της Βόννης. Λίγο πριν έρθει, σκάσανε μύτη και κάτι γάλλοι από το κλαμπ γαλλογερμανικής φιλίας και κάναμε πλάκα για λίγο μιλώντας γερμανικά με γαλλική προφορά. Ωστόσο ,οι ομιλίες και η πλάκες σταμάτησαν όταν εμφανίσθηκε η Φινλανδέζα, φορώντας ένα υπέροχο παλτό σε πολύ ανοιχτό μπεζ και ένα μαύρο κασκόλ που έκανε καταπληκτική αντίθεση με την κατάλευκη επιδερμίδα της . Οι γάλλοι έμειναν με ανοιχτό το στόμα και προφανώς απορούσαν πως ένας σουπερχλεχλές σαν εμένα έβγαινε μαζί της. Εμ τι να κάνουμε mes chers Français ! Έχουμε κι’ εμείς οι χλεχλέδες τα «τυχερά» μας ;).Μπήκαμε λοιπόν στην όπερα, αφήσαμε τα παλτά στο βεστιάριο και παρακολουθήσαμε την πασίγνωστη Carmen του Georges Bizet.Τέτοιο κουλτουραντεβού ρε παιδιά μόνο στα πιο τρελά μου όνειρα το είχα δει! Μια εβδομάδα αργότερα, την κάλεσα να πάμε μαζί στο μουσείο-σπίτι όπου είχε γεννηθεί ο μέγιστος Ludwig van Beethoven και φυσικά δέχθηκε μετά χαράς. Άαααααλλη κουλτούρα εκεί! Και τότε άρχισαν τα περίεργα: Ήταν να πάνε οι ερασμίται εκδρομή στο Βερολίνο με λεωφορείο. Καταχάρηκα μόλις το έμαθα γιατί πίστευα ο αφελής ότι θα καθόμασταν παρέα σε όλη την 7ωρη διαδρομή .Δυστυχώς λογάριαζα χωρίς τον ξενοδόχο .Λίγο πριν μπούμε στο λεωφορείο ,την βλέπω να μιλάει με την απερίγραπτη φίλη της και πάω να τη χαιρετήσω. Και τότε ,ω του θαύματος, έκανε στην κυριολεξία σαν να μη με ήξερε!
Φρικαρισμένος εγώ κάθησα μαζί μ’ έναν παρακμιακό ισπανό και σ’ όλη τη διαδρομή με βασάνιζαν αναπάντητα ερωτήματα…μήπως έκανα καμιά βλακεία; Μήπως είπα κάτι και την προσέβαλα; Μήπως της φορτώθηκα στην Όπερα χωρίς να το θέλει;
Τη συμπεριφορά της την κατάλαβα (η τουλάχιστον νομίζω πως την κατάλαβα) 2 μήνες αργότερα*. Εν τω μεταξύ, σε όλη την εκδρομή στο Βερολίνο χάθηκε μαζί με τη φίλη της και δεν φαινόταν πουθενά. Εγώ βέβαια είχα άλλα μπλεξίματα καθότι έμενα με κάτι ισπανούς στο ξενοδοχείο ,οι οποίοι όπως αγαπητοί συνάδελφοι βετεράνοι γνωρίζετε είναι χύμα στο κύμα(κάπνιζαν «θρεπτικά φυτά»,τρέχανε σε κάτι παρακμιακά κλαμπ στο πρώην ανατολικό Βερολίνο μέχρι τις 6:00 το πρωί κλπ) . Όταν δε επιστρέψαμε στη Βόννη και την ξανακάλεσα να βγούμε δέχθηκε χωρίς κανένα ενδοιασμό. Ξανασυναντηθήκαμε μερικές φορές, ήρθαν τα Χριστούγεννα (Joulua για όσους γνωρίζουν ;) ) κατά τα οποία η φίλη μας επέστρεψε στο Helsinki για να δει τους γονείς της που «τόσο της είχαν λείψει» (ΝΑΙ ΚΑΛΑ!.. αλλά φυσικά εγώ τότε τα έχαφτα όλα).Ώσπου ήρθε η αποφράδα μέρα, η 11η Ιανουαρίου 2003.Εκείνη την ημέρα λοιπόν με κάλεσε αυτή να βγούμε έξω -για πρώτη και μοναδική φορά. Μπορείτε να φανταστείτε φυσικά το απίστευτο συναίσθημα ευφορίας που με κατέλαβε. Δεν κράτησε όμως για πολύ. Όταν τη συνάντησα , ρώτησα με την αφέλεια δεκάχρονου πρωταγωνιστή της σειράς «Το μικρό σπίτι στο λιβάδι»: «Λοιπόν πως τα πέρασες στο Ελσίνκι; Είδες τους γονείς σου που τόσο σου είχαν λείψει;»
«-Μπα…μια φορά μόνο…με τον γκόμενο μαζί ήμουν όλο τον καιρό».
Εκείνη τη στιγμή άρχισε να μου πέφτει η πίεση, να μειώνονται οι καρδιακοί παλμοί, να με λούζει κρύος ιδρώτας, το σύμπαν γύρω μου να καταρρέει αλλά ευτυχώς, το πολύ σε 4-5 δευτερόλεπτα όλα είχαν αποκατασταθεί. Προσπαθώντας να «σώσω» την κατάσταση της πρότεινα να πάμε να φάμε σ’ ένα σχετικώς χάι-κλας εστιατόριο αλλά αρνήθηκε διότι «δεν ήταν κατάλληλα ενδεδυμένη».Ως επιστέγασμα λοιπόν της παταγώδους αποτυχίας της συγκεκριμένης βραδινής εξόδου…πήγαμε στα McDonalds :S. Όπως είναι ευνόητο, με την επιστροφή μου στο δωμάτιο ήμουν ένα ψυχικό και σωματικό ράκος. Ήταν βλέπετε η πρώτη βαριά πίτα με πολλά μπαχαρικά που είχα φάει στη ζωή μου. Πίνοντας μπύρες, έβλεπα τον Ρήνο να κυλά μέσα στη νύχτα με το φως το φεγγαριού να καθρεπτίζεται στην επιφάνεια του και αναρωτιόμουν «να φουντάρω…ή να μη φουντάρω…;».Τελικά, ευτυχώς για την ανθρωπότητα δεν φούνταρα και την άλλη μέρα προσπαθώντας να ξεχάσω τον πόνο μου επισκέφθηκα την έκθεση “Venezia!” στο Bonner Kunstmuseum.Με θυμάμαι λοιπόν να περιπλανιέμαι με τα μούτρα μέχρι κάτω, σαν την άδικη κατάρα, ανάμεσα σε πίνακες που απεικόνιζαν ναυμαχίες, αγάλματα Δόγηδων, μακέτες της εκκλησίας του Αγίου Μάρκου και άλλα τέτοια (είχα γίνει τόσο κουλτουριάρης που ακόμα και σε στιγμές ΠΙΚΡΑΣ, με κουλτούρα τα έβγαζα πέρα :D )
Πέρασαν τρεις εβδομάδες και 2 μέρες πριν φύγει αποφάσισα να την συναντήσω για μια τελευταία (μποοουχοοουχοου..κλαψ…σνιφ) φορά. Την κάλεσα λοιπόν να δούμε το Gangs of New York ,αυτή την τόσο ρομαντική ταινία-κακιά η ώρα..δεν πηγαίναμε καλύτερα στο Goodbye Lenin!;Πάμε λοιπόν στο σινεμά και όλως τυχαίως σκάει μύτη το μισό τμήμα φυσικής στην ίδια αίθουσα με εμάς**.Αντί λοιπόν να μιλήσουμε για λίγο με την ησυχία μας έπρεπε να φάμε την ώρα ανταλλάσσοντας τυπικούρες με τους συναδέλφους μου από το τμήμα φυσικής .Αλλά τα βάσανα μου δεν σταμάτησαν εκεί. Είχα υπολογίσει ότι μετά το τέλος της ταινίας θα γυρίζαμε μαζί περπατώντας ώστε να συζητήσουμε περαιτέρω .Η κακιά η τύχη όμως το ήθελε να είναι στο σινεμά και ένας ΑΧΡΗΣΤΟΣ, ΑΞΕΣΤΟΣ και ΑΓΕΝΕΣΤΑΤΟΣ ΡΩΣΟΣ ο οποίος ήταν γείτονάς της στη φοιτητική της εστία και την γνώριζε. Έτσι μας έκανε την τιμή (GRRRR….KILL RUSSIANS KILL KILL!!!!) να μας συνοδεύσει σε όλη τη διάρκεια της διαδρομής. Φτάνουμε τελικά έξω από την εστία της και έρχεται η στιγμή να την αποχαιρετήσω. Εν το μεταξύ ο Ρώσος να έχει μείνει εκεί πέρα σα ΜΠΑΣΤΑΚΑΣ και να μην το κουνάει ρουπ’! Εγώ να έχω φρικάρει και να μην ηξεύρω τι να κάμνω. Μέχρι που σε κάποια στιγμή μαζεύω τις τελευταίες ρανίδες δύναμης θελήσεως που μου είχαν απομείνει (κάνοντας επικλήσεις στον Obi-wan-Kenobi κλπ κλπ) και του λέω «Μας αφήνεις για λίγο μόνους;».Και τότε ο Ρώσος ΤΣΑΚΙΣΤΗΚΕ και έφυγε ζητώντας (υποτίθεται) συγγνώμη. Έδωσα λοιπόν στη Φινλανδέζα κάτι που της είχα αγοράσει, χαιρέτησα στρατιωτικά, και το παραμύθι τελείωσε εκεί. Ήταν ωραία όμως ,δεν μπορώ να πω (*ακούγεται στο υπόβαθρο το τραγούδι “Wherever you will go” των “The Calling”*).
*Άφτερμαθ/ερμηνεία του φτυσίματος κατά τη διάρκεια της εκδρομής στο Βερολίνο:Η αγαπητή Φινλανδέζα καθώς και η φίλη της ήταν από το Helsinki και γνωρίζονταν από καιρό. Όπως θα έχετε υπ’ όψιν σας το Helsinki είναι μικρή πόλη (αν θυμάμαι καλά έχει γύρω στους 500-600.000 κατοίκους) κάτι που σημαίνει ότι οι περισσότεροι κάτοικοι λίγο πολύ γνωρίζονται μεταξύ τους. Κατά πάσα λοιπόν πιθανότητα, η φίλη της Φινλανδέζας γνώριζε τον γκόμενο της τελευταίας προσωπικά. Εάν λοιπόν μάθαινε ότι οι δυο μας βγαίναμε πιθανόν να μετέδιδε αυτή την πληροφορία στον γκόμενο διαστρεβλωμένη προκαλώντας πλείστα όσα προβλήματα .Δεν ξέρω εάν η θεωρία μου στέκει αλλά μέχρι στιγμής δεν έχω βρει κάτι άλλο που να εξηγεί το οδυνηρό φτύσιμο που έτρωγα αποκλειστικά και μόνον όταν ήταν η φίλη της μπροστά.
**Έχουν οι γερμανοί μια ωραία έκφραση η οποία ταιριάζει ακριβώς στη συγκεκριμένη περίπτωση.Είναι το "ausgerechnet".Παράδειγμα: "Ausgerechnet an diesem Abend musste der verdammte Russe den selben Kinosaal wie ich und meine geliebte Finnin besuchen!".
10 comment(s):
:~( σνιφ σνιφ!
Πρέπει να σου πω ότι την ιστορία τη διαβάσαμε ομαδικά στο εργαστήριο της σχολής όλοι οι μελλοντοερασμίτες και τα μάτια μας πήγαιναν πάνω κάτω από την αφήγησή σου!
«Μα καλά, η αγαπημένη σου φίλη η Terhi δεν θα έρθει;». «Όχι, μόνη μου θα πήγαινα!».Ε όπως μπορείτε να φαντασθείτε ο υποφαινόμενος δεν βρισκόταν πια στο γερμανικό έδαφος αλλά έπλεε σε πελάγη ευτυχίας...
[ΚΛΑΠ ΚΛΑΠ ΚΛΑΠ ΧΕΙΡΟΚΡΟΤΗΜΑΤΑ!]
«-Μπα…μια φορά μόνο…με τον γκόμενο μαζί ήμουν όλο τον καιρό».
[ΩΩΩΩΩΩΩΩΩ! Από την απογοήτευση (ξέρετε, αντιδράσεις American Pie)]
***
Τελικά όμως όλα καλά,ε;
By
Ttallou, at
Τετ Οκτ 12, 04:13:00 μ.μ. 2005
Ωραίο... Περιμένω με ανυπομονησία τα επόμενα κομμάτια...
κλαπ, κλαπ κλαπ, τα δάχτυλα στο γραφείο... :-)
By
ViSta, at
Παρ Οκτ 14, 01:06:00 π.μ. 2005
ωραία τα λες!
πέθανα στο γέλιο με το
"Με θυμάμαι λοιπόν να περιπλανιέμαι με τα μούτρα μέχρι κάτω, σαν την άδικη κατάρα, ανάμεσα σε πίνακες που απεικόνιζαν ναυμαχίες, αγάλματα Δόγηδων, μακέτες της εκκλησίας του Αγίου Μάρκου και άλλα τέτοια (είχα γίνει τόσο κουλτουριάρης που ακόμα και σε στιγμές ΠΙΚΡΑΣ, με κουλτούρα τα έβγαζα πέρα :D )"
XAXAAXAXAX! καταπληκτική ατάκα!
Οι Φινλανδοί από τα 18 και μετά φεύγουν από το σπίτι και συνήθως συγκατοικούν με boy/girlfriends.
Για να καταλάβεις, μετά τα 18 τους επιδοτεί το κράτος για να έχουν οικονομική άνεση έτσι ώστε να μένουν μόνοι τους, ενώ η συνηθέστερη μορφή οικογένειας στην Φινλανδία είναι τα ανύπαντρα ζευγάρια που συγκατοικούν.
Αχ... δεν ήξερες και εσύ... δεν ρώταγες? :P
By
Nenyaki : ), at
Σάβ Οκτ 15, 02:44:00 μ.μ. 2005
@Nenyaki.Αμάν! Η κακία θα σε φάει:P
Ναι...δεν ήξερα αλλά και δεν ήθελα να ρωτήσω...θα καταστρεφόταν η μαγεία βλέπεις.....Προφανώς και έλαβα υπ'όψιν μου την πιθανότητα να μην είναι μόνη της η αγαπητή Φινλανδέζα.Αλλά απο την άλλη σκέφτηκα (αφελώς) "Ένα χρόνο θα κάτσει στη Γερμανία!Θα παράταγε τον γκόμενο έτσι σύξυλο για έναν ολόκληρο χρόνο;".Οι περισσότεροι ερασμίτες που είχαν σχέσεις δεν κάθονταν παραπάνω απο 4-5 μήνες.Βέβαια όπως τελικά η πείρα με δίδαξε..."Ποτέ μη λες ποτέ"
P.S
Σύντομα θα εκδοθεί και το νέο μου Λιακοπουλοειδές βιβλίο με τίτλο
"Οι εμοί γαρ οφθαλμοί πολλά εωράκασι"
Και ο νοών νοείτο ;)
By
D., at
Κυρ Οκτ 16, 12:35:00 μ.μ. 2005
Terve φιλε μου. Ακου μεγαλε λιγο και εγω που εζησα στη Φινλανδια να σου εξηγησω καποια πραγματα (οχι απαραιτητα σωστα, πιθανοτητες).
Οι Αγγλιδες ειναι οντως οι χειροτερες γυναικες στο κοσμο και ποτε δε θα εκανα το κοπο να κανω παρεα μαζι τους. Ειχα την ατυχια βλεπεις εκει που πηγα (Kuopio) το αλλο ατομο που ηρθε απο τη σχολη να ειναι μια Ελληνοαγγλιδα (εσωτερικα καθαρη Αγγλιδα ηταν) γκοτθου που μισουσε την Ελλαδα και τους Ελληνες, γλυφτρα και ρουφιανα.
Οι Φινλανδεζες (γενικως οι Φινλανδοι) οπως θα καταλαβες ειναι πολυ ντροπαλες. Εκτος αυτου εχουν ενα αλλο ελλατωμα, που δε το παρατηρησες αλλα πιστευω να συμφωνησεις, εντελως ξαφνικα και χωρις λογο εξαφανιζονται, και ξαφνικα, ως δια μαγειας μπορει να εμφανιστουνε ξανα!!! Αυτο πιστευω ειναι ενα απο αυτα που επαθες.
Ωστοσο μονο πιτα δεν ηταν αυτο που σου εδωσε. Η αδυναμια των Φινλανδεζων ειναι οι Ελληνες. Ωστοσο σπανια θα δεις Φινλανδεζα να κερατωσει το αγορι της.
Πιστευω να εχεις και πιο χαρουμενα να μας πεις και τελικα να περασες εξισου φανταστικα με μενα!!!
Nakemiin!
By
Ανώνυμος, at
Παρ Ιουλ 21, 02:14:00 π.μ. 2006
Μεγαλε μου φαινεται θα με φαει το ξενυχτι. Και δε μπορω να δω καλα. Γερμανια ησουν. Anyway δε κερατωνουν γκομενο οι Φινλανδεζες.
By
Ανώνυμος, at
Παρ Ιουλ 21, 02:17:00 π.μ. 2006
Kala eleos tetioi san ki esena rezili mas kanoun eksw.kathiste ellada g... to kerato mou ti erxeste edw panw kai mas pianete i mesi apo to proskinima!eeeeeleos!
By
Ανώνυμος, at
Τετ Οκτ 04, 12:59:00 μ.μ. 2006
Re file ama ise elleinos ellinaras pu trexi piso apo tis gomenes giati etsi se exun sinithisi stin ellada pws na riksis boria gomena? Sorry kiolas alla se ekane oti ithele.
I Filandezes den apatun tus gomenus tus? Tose polles filandezes me gomenus kserete? Apla den gustare etsi i kopela. Erasmus itan , ipe na exi kana flert alla oxi ke na xalasi tin sxesi tis gia ayto.
Aaaa re athanati ellines pu bgenun apo ellada ke nomizun oti ine o orismos tu Greek Lover.
By
Ανώνυμος, at
Τετ Οκτ 04, 01:02:00 μ.μ. 2006
Γεια χαρά φίλε!
Το ποστ σου ειναι προ.. 2ετιας!
Όμως εγώ τώρα το ξεσκάλισα στο google..
Επετρεψε μου να σου πω, τυχερος ησουν που δεν σου εκατσε!
Κι αυτο γιατι ειχα σχεση , σχεση που προχωρησε αρκετα , με Φινλανδη , και ξερω τα πραγματα απο μέσα κι από έξω.
Καταρχάς οι ντροπαλές Φινλανδές μετατρέπονται στις πιο εύκολες ευρωπαίες με την κατάλληλη ποσότητα αλκοόλ. Κι αυτό δεν είναι μύθος η στερεοτυπο. Ειναι πραγματικοτητα.
Επισης μπορει να μην κερατώνουν (γενικότητες ειν αυτα, όλα γίνονται) , αλλα με τα δεκάδες ψυχολογικά τους προβλήματα σε αναγκάζουν να τις παρατήσεις η σε παρατάνε αυτές ή τέλος πάντων γαμάνε τη σχέση. Δε χρειάζονται 'εξωτερικοί παράγοντες' .
Υπάρχουν δεκάδες..εκατοντάδες ιστορίες για τύπους , κυρίως ξένους μιας κ εμείς τρώμα καλά το παραμύθι "ξανθιά ανοιχτό δέρμα" , που πάθανε τα ΜΥΡΙΑ ΟΣΑ απο Φινλανδες, και δε μιλαμε τωρα για μια ερωτικη απογοητευση. Μιλάμε για διαλυμενα σπιτια και οικογενειες , παιδια , κλπ κλπ.
κανε google search finnish women και δες το φορουμ του URANUS και 8α καταλάβεις τι εννοώ.
By
Ανώνυμος, at
Πέμ Αυγ 21, 04:11:00 μ.μ. 2008
Den to pistebw oti sxoliazw egw mia 2etia meta apo sena!
Dustuxws oi gkomenes pou metatreponte efkoles me to alkool einai aftes pou itan idi efkoles. Exw paei kai menw monima Finlandia kai mporw na pw oti afta pou akoute gia Finnish women sta Uranus kai malakeies, einai apla fimes kai mu8oi!
Fisia opws se ka8e xwra yparxoun KAI efkoles gkomenes, alla opws kai stin Ellada, oxi oi poiotikes!
By
Kuopiotis, at
Πέμ Ιαν 06, 09:54:00 μ.μ. 2011
Post a comment
<< Home