Homo Erasmus

Η erasmoιστορία μου: Επεισόδιο τέταρτο - Οι πρώτοι μήνες (το θέμα του φαγητού)

Μία παρένθεση πάνω στο προηγούμενο επεισόδιο:
Οι θερμοκρασίες και το κρύο.
Σίγουρα ακούς τις θερμοκρασίες και παθαίνεις ένα κάτι.
Θα σου πω εδώ 2 παραδείγματα:
Μπορεί όμως να είχε μια μέρα -20 και έξω να είχε χαρά Θεού, να πηγαίναμε εκδρομές κτλ και την άλλη να είχε -5 και να φυσούσε και να μην μπορούσες να βγεις από το σπίτι. Γινόταν αυτό.
Και κάτι άλλο. Αν την μία μέρα σου είχε -20 και την επόμενη -5 ..."ζεσταινόσουν". Σκέψου ότι η θερμοκρασία ήταν υψηλότερη κατά 15 βαθμούς και ας έχει το μείον μπροστά. Φυσικά και δεν είχαν τέτοιες αποκλίσεις οι θερμοκρασίες από την μία μέρα στην άλλη, αλλά το αναφέρω σαν παράδειγμα.
Είναι παράξενο που τα αναφέρω αυτά και τα νοσταλγώ κατά κάποιον τρόπο.
Σκέψου ότι τα λέει αυτά ένα άτομο που δεν ήθελε να ακούει για βουνά, χιόνια, κρύα κτλ.
Ήμουν εκπληκτικά "κρυουλιάρα" που λένε. Και όμως δεν είχα κανένα πρόβλημα με όλα αυτά τα "παράδοξα".
Ίσα ίσα, μου λείπουν κιόλας...
Τώρα δε, ο χειμώνας στην Ελλάδα απλά "δεν μ'αγγίζει". Αφού στην Φιν τα είδα όλα!
Το μόνο πράγμα που θα έλεγα ως αρνητικό εξαιτίας του κρύου, ήταν ότι δεν κρατούσε η μπαταρία από την φωτογραφική μου μηχανή. Όλα τα άλλα ήταν εμπειρίες...



Το θέμα του φαγητού.
Μέχρι να δικτυωθούμε στην πόλη και να προσαρμοστούμε, δεν μπορώ να πω ότι τρώγαμε και πολύ. Το φαγητό στην λέσχη του Polytechnic ήταν άθλιο και συνήθως μαγειρεύαμε στο σπίτι. Να φανταστείς πόσο πείνα είχε πέσει τις πρώτες μέρες που έτρωγα πράγματα τα οποία αν τα έβρισκα στην Ελλάδα αποκλείεται καν να τα άγγιζα (είμαι και περίεργη με το φαγητό είναι η αλήθεια) ενώ αρκετές φορές έτρωγα πράγματα τα οποία δεν ήξερα καν τι ήταν!
Τέτοια πείνα, ούτε στο survivor :D

Είχαμε και μία διαφορά φάσης στο φαγητό με τους Φινλανδούς.
Κατά την διάρκεια των μαθημάτων στο Polytechnic, κάνουν και ένα διάλειμμα για μεσημεριανό ...στις 11.30 το πρωί. Εκείνη την ώρα όπως είναι φυσικό, το δικό μας το μάτι μόλις που είχε ανοίξει σαν Έλληνες, οπότε παίρναμε ζεστή σοκολάτα και donuts (τα οποία ήταν τ-έ-λ-ε-ι-α! θα μπορούσα να τρώω όλη μέρα τέτοια... όχι ότι δεν το έκανα δηλαδή), ενώ όλοι γύρω μας έτρωγαν μεσημεριανό και μας κοιτούσαν σαν να ήμασταν εξωγήινοι. Πάλι καλά κάπου συμβαδίζαμε κάπου (όταν τρώγαμε εμείς μεσημεριανό κατά τις 16.00, έτρωγαν αυτοί βραδινό), χωρίς να σημαίνει ότι σταματούσαν στην λέσχη να μας κοιτούν περίεργα.
Moυ φαινόταν πολύ περίεργο που στην λέσχη έτρωγαν φαγητό το οποίο το συνόδευαν όχι με νερό, αλλά με γάλα (!!!) ή με ζεστό χυμό (!!!). Πίνουν γάλα με τα πάντα (και πίνουν και συνέχεια καφέ, συ-νέ-χει-α!) και σε μεγάλες ποσότητες, πράγμα το οποίο είναι παράξενο, καθώς το μεγαλύτερο ποσοστό του πληθυσμού είναι αλλεργικό στην λακτόζη του γάλακτος.
Τι άλλο? αααααα... το κόλλημα με τις κομπόστες. Εμείς τις κομπόστες (ροδάκινο, μανταρίνι, ανανά, κτλ κτλ) τις έχουμε συνηθίσει για γλυκό. Πάει και τελείωσε.
Αυτά όμως, να τα ξεχάσεις στην Φινλανδία. Οι κομπόστες κολλάν παντού και πάντα στο φαγητό (ειδικά pizza με ανανά φάγαμε ουκ ολίγες φορές).

Δεν υπήρχαν μανάβικα, δεν υπήρχαν χασάπικα και οι φούρνοι ήταν ελάχιστοι. Όλα δηλαδή τα έπαιρνες από το κατάλληλο section του supermarket.
Η επίσκεψη στο οπωροπωλείο του supermarket ήταν λίγο απελπισία είναι η αλήθεια. Οι ντομάτες να φανταστείς τον χειμώνα είχαν τιμή από 6-9 ευρώ το κιλό οι εισαγόμενες, ενώ οι ακριβότερες που είχα δει ήταν οι φινλανδικές που είχαν 12,5 ευρώ το κιλό τον χειμώνα (την άνοιξη είχαν κάπως καλύτερες τιμές οι ντομάτες). Ήταν πάρα πολύ μικρές και δεν μπορώ να πω ότι είχαν και ιδιαίτερη γεύση, εκτός από τις φινλανδικές που θύμιζαν λίγο ντοματούλα. Οι πιπεριές από την άλλη ήταν συσκευασμένες μία μία και κόστιζαν 6 με 8 ευρώ το κιλό...
Μόνο οι πατάτες είχαν φυσιολογική τιμή, αλλά όχι και μέγεθος, μιας και ήταν περίπου στο μέγεθος μια μπάλας μπιλιάρδου. Ψάχναμε συνέχεια στις στοίβες με τις πατάτες για να βρούμε μια κάπως πιο φυσιολογική, μιας και κάναμε ώρες να ξεφλουδίσουμε κάθε ένα μικρό πατατάκι.
Το "καλό" ήταν ότι τα φρούτα και τα λαχανικά τα ζύγιζες μόνος σου πατώντας το κατάλληλο κάθε φορά κουμπάκι που υπολόγιζε την τιμή ανάλογα με το προϊόν, οπότε εμείς σαν κλασσικοί Έλληνες, παίρναμε τις φινλανδικές ντομάτες και χτυπούσαμε την τιμή από τις εισαγόμενες που ήταν φθηνότερες. Το ίδιο έκαναν και οι ισπανοί (αν δεν ταιριάζαμε, δεν θα συμπεθεριάζαμε!).
...Σσσσσσσσστ!!! μυστικό!
Το συμπέρασμά μας ήταν ότι οι Φινλανδοί δεν ξέρουν να τρώνε.
Βέβαια, αργότερα είδαμε ότι αυτοί τρώνε μια χαρά, μιας και έκαναν όλοι υγιεινή διατροφή (σπάνια να έβλεπες χοντρό Φινλανδό), ενώ εμείς οι Έλληνες τα θέλαμε και τα κοκορέτσια μας, τα ψητά αρνιά μας, τον γύρο μας και όλα τα λιπάκια μας...

παρένθεση====> έμενα επί 3 μήνες στο διαμέρισμα με 2 κινέζες και 2 νορβηγίδες (και αργότερα και με έναν γερμανό και μία γερμανίδα). Από τα τόσα άτομα στο σπίτι, οι ελληνίδες ήμασταν οι μόνες που τηγανίζαμε τις πατάτες.

Τέλος, μου άρεσε στην Φινλανδία που άνοιγα την βρύση και έπινα πεντακάθαρο νερό.
Τα περισσότερα χρόνια τις ζωής μου ως τώρα, την έχω βγάλει με εμφιαλωμένα, πράγμα που θα συνεχίσω να κάνω όσο μένω στην Θεσσαλονίκη...

Συνδυάζοντας το φαγητό με το κλίμα...
Αυτό που μου άρεσε να κάνουμε ήταν να πηγαίνουμε στο supermarket και να παίρνουμε παγωτά. 1lt παγωτό VALIO (η καλύτερη μάρκα!) κόστιζε 1-1,5 ευρώ (ανάλογα την γεύση), οπότε είχαμε βρει την χαρά μας και παίρναμε συνέχεια, μιας και όταν τα αγοράζαμε δεν χρειαζόταν να πηγαίνουμε κατευθείαν στο σπίτι, αλλά μπορούσαμε να κόβουμε βόλτες όση ώρα θέλαμε, αφού τα παγωτά δεν έλιωναν με την εξωτερική θερμοκρασία :)

Θέλεις να φας επειγόντως μια κρέμα καραμελέ, αλλά βαριέσαι να περιμένεις μέχρι να κρυώσει και να πήξει? την βγάζεις 10 λεπτάκια έξω από το παράθυρο. Σίγουρα αποτελέσματα! :D

Συνεχίζεται...

posted by Nenyaki : ) at 8:24 μ.μ.