Homo Erasmus

Η erasmoιστορία μου: Επεισόδιο πρώτο - Η προετοιμασία

Δεν ξέρω από που να αρχίσω για να περιγράφω αυτήν την ιστορία...
Μια ιστορία που άρχισε ως αστείο πριν 2 χρόνια για να μου αλλάξει την ζωή και τον τρόπο σκέψης μου σήμερα...

Δεν θυμάμαι πότε ακριβώς ήταν... πάνε 2 χρόνια από την μέρα που μας βρήκε να καθόμαστε για καφέ στην παραλία με την Αθηνά (Αθηνούλα, τότε...) και με την Χρύσα και να συζητάμε περί ανέμων και υδάτων...
Κάποια στιγμή, έπεσε η ιδέα:
Nenya: "να, η Κa8y είναι στην Φινλανδία erasmus... πρέπει να είναι καλή φάση! και εγώ θέλω να πάω"
X.: "αλήθεια? και εγώ!"
Α.: "και εγώ!"

Κάπως έτσι και χωρίς καθόλου σκέψη ξεκινήσαμε. Στην αρχή ήταν σαν ένα αστείο. Καμιά μας δεν περίμενε ότι όντως θα πηγαίναμε erasmus. Ήταν και έναν χρόνο περίπου μακριά... ποιός ξέρει τι θα γινόταν μέχρι τόοοοοοοτε...
Πήγαμε στην υπεύθυνη καθηγήτρια και πήραμε διάφορες πληροφορίες. Πρώτα από όλα όμως, έπρεπε να βρούμε την χώρα.
Μόλις είδα τον κατάλογο με τις διαθέσιμες χώρες, με την μία και χωρίς συζήτηση, απέρριψα την Φινλανδία. Δεν ήταν για εμένα αυτά τα πράγματα... Κατ'αρχάς, είμαι τρελή ψωνάρα. Σκεφτόμουν Ισπανίες, Ιταλίες και όλα τα "chic" ευρωπαϊκά μέρη. Επίσης, ήμουν "κρυουλιάρα" που λένε. Εδώ με το ζόρι αντέχω το κρύο της Ελλαδίτσας, θα τρέχω εκεί πάνω? δεν είσαι καλά... Άσε που αυτοί είναι ξενέρωτοι, δεν μιλάνε κιόλας... έχει και σκοτάδια όλη μέρα... απαπαπα!

Τελικά, έτσι όπως το έφερε η τύχη, αποφασίστηκε και από τις τρεις μας. Φινλανδία.
Ο λόγος? ότι η Ιταλία και η Ισπανία, είναι 2 βήματα βρε αδερφέ. Πετάγεσαι όποτε θέλεις (???), αλλά Φινλανδία πότε θα πας ξανά? Τα μαθήματα γινόντουσαν και στα αγγλικά... so...
Το άλλο ζήτημα, η διάρκεια. 3 μήνες λίγοι, 12 πολλοί...
Το άλλο? το εξάμηνο. Εαρινό, ή χειμερινό?
Τελικά, μετά από πολλά μούτρα από την μία εκ της παρέας, "κέρδισε" η Nenya που είχε τα λογικότερα επιχειρήματα.
Ακόμα και όταν ήρθε ο καιρός (Μάιος 2003) που τρέχαμε να συμπληρώσουμε τα χαρτιά, (μας δέχτηκαν με την μία στο swedish polytechnic) πάλι και αυτό για αστείο ήταν αφού ξέραμε ότι δεν ήταν δεσμευτικό... κάθε βδομάδα αλλάζαμε και πόλη μέχρι την τελευταία μέρα της προθεσμίας.
Τελικά το κλείσαμε. Vaasa Φινλανδίας, 6 μήνες και εαρινό εξάμηνο. Και ο Θεός βοηθός...

Οι μέρες και οι μήνες περνούσαν... Και εγώ να είμαι μέσα στην τσατίλα, γιατί πήγαινα καλοκαιριάτικα να αγοράσω κανένα ρούχο και είχα την μάνα πάνω από το κεφάλι μου "τι? τιραντέ? και πότε θα το φορέσεις αυτό? σε λίγους μήνες φεύγεις για Φινλανδία! άσε να πάρεις τίποτα πιο χοντρό! δεν θα μπορείς να σταθείς εκεί πάνω κακομοίρα μου!" Και κάπως έτσι βρέθηκα Αύγουστο μήνα στην Ρόδο, να ψωνίζω χοντρά πουλόβερ που ούτε ήξερα ακόμα αν θα μου χρησίμευαν καν...

Όλοι γύρω μου φαινόντουσαν να το σκέφτονται εκτός από εμένα.

Πέρασε ο καιρός και φτάσαμε Σεπτέμβριο. Κλείσαμε τα εισιτήρια σε ένα πρακτορείο. Δευτέρα, 5 Ιανουαρίου στις 5 το πρωί η μαγική ημερομηνία. Και όλα τότε ένα αστείο...
Ήταν αστείο ακόμα γιατί όλες ξέραμε ότι ανά πάσα στιγμή, μπορούσαμε να το ακυρώσουμε. Τίποτα δεν ήταν δεσμευτικό ως τότε.

Οι επόμενοι μήνες μας βρήκαν λίγο να αρχίζουμε να το συνειδητοποιούμε. Έπρεπε να δεις τι πράγματα χρειαζόσουν, τι χαρτομάνι, τι εξετάσεις υγείας, αφήσαμε και στην μέση την σχολή με τα εργαστήρια, χάσαμε και την εξεταστική...
Τον τελευταίο μήνα είχα αρχίσει να τρελαινόμαι κυριολεκτικά. Δεν κοιμόμουν, δεν έτρωγα, άκουγα για ταξίδι και Φινλανδία και έκλαιγα με την μία. Μιλάμε για υπερβολικές αντιδράσεις. Κάπου εκεί αρχισαν και οι προστριβές μας με την Χρύσα. Το αγόρι μου ήταν στο νοσοκομείο... Καταλαβαίνεις την ψυχολογία μου...
Ήμουν στο τσακ να τα παρατήσω όλα και όμως δεν το έκανα γιατί είχα δώσει υπόσχεση σε μία κοπέλα... Α ρε Αθηνά...
Μου έφυγαν πολλά χρήματα στον εξοπλισμό τον οποίο και έψαχνα μήνες. Μπουφάν, μπότες, ισοθερμικά, κασκόλ, πουλόβερ, χοντρές κάλτσες, laptop, ψηφιακή... Και μεταξύ άλλων να έχω να παίρνω και την Ka8y τηλέφωνο κάθε φορά που είχα απορία για οτιδήποτε. Δεν είχαμε και καλές σχέσεις τότε...

Όλα ήταν ένα αστείο μέχρι την στιγμή που αγόρασα τα εισιτήρια τον Ιανουάριο... Το αστείο τελείωσε απότομα όμως στο αεροδρόμιο.

Συνεχίζεται...

posted by Nenyaki : ) at 2:41 μ.μ.