Homo Erasmus

Τρίτη, Οκτωβρίου 03, 2006

Erasmus: Συμπεράσματα

Τέλειωσα κι επέστρεψα, εδώ και αρκετό καιρό.
Και ναι, ήταν τέλεια. 100% θετική εμπειρία. Και χαίρομαι που κάποιοι φίλοι με έπεισαν τελικά να πάω, όπως χαίρομαι που έπεισα και το Θάνο να πάει Μαδρίτη, κι ας τα βρίσκει καταρχήν σκούρα (κάθε αρχή και δύσκολη, φίλε!).
Τώρα που πέρασε λίγο ο καιρός μπορώ να παραθέσω κάποια συμπεράσματα, σε αρίθμηση, πάντα, για να μην τα ξεχάσω :) :
  • Καταρχήν, πολλή γραφειοκρατία, φίλε μου. Και πριν και μετά και κατά τη διάρκεια του Erasmus. Όταν αυτή παύει για λίγο, αρχίζει το party! :)
  • Πολύ πάρτυ, αν και εγώ έπαψα από την πρώτη εβδομάδα να πηγαίνω. Τα δυο πάρτι που κάναμε στο τέλος στη δικιά μας την εστία τα βάζω στην κορυφή της διάταξης. Πολλή μπύρα για το τίποτα. Τίποτα; Όχι δα... Πολλή μπύρα στην υγειά του Erasmus!
  • Πολλοί λαοί. Πάρα πολλοί λαοί. Δε θα ξεχάσω ποτέ το σκηνικό το Μεγάλο Σάββατο των Kαθολικών, σε μια εκδρομή μας, που λέγαμε ο καθένας τα έθιμα του λαού του ή το γέλιο των Ελβετών όταν μιλούσαμε γρήγορα στο τηλέφωνο επαναλαμβάνοντας τη λέξη "Έλα!".
  • Οι καθηγητές εκεί έξω είναι καλοί. Πολύ ευγενικοί, τουλάχιστον στη δική μου περίπτωση. Και για να ΄μαι ειλικρινής, δε βρήκα σοβαρές διαφορές στην ακαδημαϊκή πραγματικότητα του εξωτερικού σε σχέση με της Ελλάδας [και πάλι στη δική μου περίπτωση].
  • Πολλά ταξίδια. Η Ευρώπη είναι πιο κοντά, τα εισιτήρια πιο φτηνά και η παρέα πάντα πρόθυμη για εξορμήσεις. Αναγάγαμε το φτηνό φοιτητικό τουρισμό (move by bus, sleep in hostels) σε επιστήμη.
  • Καλοί φίλοι. Το ξέρω, λίγοι θα κρατήσουν γιατί οι αποστάσεις είναι αμείλικτες. Μου αρκεί που έχω ήδη ταξιδιωτικά πλάνα για τον ερχόμενο χειμώνα και το καλοκαίρι, εν είδει Erasmus Reunion.
  • Και κάτι τελευταίο: Η Ελλάδα από μακριά είναι πιο όμορφη. Αγαπάς και νοσταλγείς από τη τρέλα της μέχρι τους καύσωνες. Κι όταν γυρίσεις είναι σαν να 'χεις εμβολιαστεί για κάποιο διάστημα για να αντέξεις την ελληνική καθημερινότητα...
  • ...αλλά το "μικρόβιο του Erasmus" παραμένει μικρόβιο και μάλιστα δυνατό. Και ήδη σχεδιάζω την επόμενη φυγή...
ΥΓ: Και το ΙΚΥ δουλέψτε το, όσο σας πάει. Everybody does so-it's worthy... ;)

Φιλιά,
ttallou, Hamburg SoSe 2006